Jak prawidłowo ocenić widoczność graniczną?

Do wyznaczania widoczności granicznej (LM - ang. limiting magnitude) służą specjalnie dobrane obszary na niebie - tzw. obszary i tabele widoczności granicznej, które można pobrać z naszej strony WWW z działu Obserwacje wizualne -> Pomoce obserwatora.

Dla obserwatorów PKiM dobra praktyką jest ocenianie widoczności granicznej na podstawie 2 a najlepiej 3 pól, znajdujących się na podobnej wysokości nad horyzontem co centrum pola obserwacji. Wyznaczenie wykonujemy dla 3 pól aby uniknąć przypadkowych błędów. Przed obserwacjami na mapach Brno zaznaczamy (i numerujemy) co najmniej 4 pola i zaznajamiamy się z tym obszarami jeszcze na mapkach oraz gdy będziemy adoptować wzrok do ciemności (minimum 20 minut!). Pamiętajmy że zarówno centrum naszego pola obserwacji jak i obszary wyznaczania widoczności granicznej muszą być powyżej 40 stopni nad horyzontem.

Jeśli pogoda jest stabilna to co około 30 minut (czyli 2 razy w ciągu godziny) poświęcamy minutę lub półtora na spokojne zliczenie gwiazd w wybranych trzech polach. Notujemy jedynie numer pola i liczbę gwiazd a widoczność graniczną w danym polu odczytamy z tabel po obserwacjach. W trakcie opracowywania obserwacji widoczności wyznaczone z trzech pól w mniej więcej tym samym momencie uśredniamy.

Przykładowe wyznaczenia średniego LM-a w trzech polach w trakcie godziny czasu efektywnego mogłoby wyglądać tak:

Sześć minut obserwacji poświęciliśmy na notowanie meteorów, wyznaczanie widoczności granicznej oraz współczynnika korekcji na zachmurzenie. Te 6 minut to absolutne minimum dla doświadczonego obserwatora gdy w swoim raporcie zawarł około 10 poprawnie naszkicowanych zjawisk. Dla początkującego obserwatora będzie to kilka minut dłuższy czas.

Gdy warunki atmosferyczne zmieniają się należy oceniać widoczność graniczną w krótszych odstępach czasowych.